Laatst liep ik een ochtend mee met Frits en Piet langs de Betuwelijn. Zij werken voor VolkerRail, en zijn verantwoordelijk voor alle reparaties langs het spoortraject traject van ‘Zee tot Zevenaar’. Piet werkt al 43 jaar voor deze werkgever en heeft een bak met ervaring en mooie verhalen opgedaan. Nu hij volgend jaar met pensioen gaat zal Frits zijn werk overnemen en dus werkt Piet zijn collega in. Hij heeft zelf een manier gevonden om het hekwerk te repareren. Behendig weeft hij het ijzerdraad door het oude en nieuwe gaas totdat je niets eens meer ziet dat het een reparatie is.
Hij is een trotse medewerker en vertelt met passie over zijn loopbaan bij alle verschillende onderdelen van het bedrijf. In zijn huidige baan heeft hij heel wat kilometers achter de kiezen. Dagelijks loopt hij in totaal 10 kilometer om een stuk van het traject te controleren op kapotte hekwerken en niet soepel draaiende nooddeuren en het liefst repareert hij het meteen. Het zal wennen zijn voor hem om met pensioen te gaan. Het liefst zou hij straks met een camper door Europa trekken. Maar daarvoor moet hij zijn vrouw nog zover krijgen. Als hij met daar met hetzelfde enthousiasme over praat als over zijn werk zijn we Piet en zijn vrouw volgend jaar in de camper door Noorwegen of Frankrijk rijden. Geen probleem.
