“Het was de bedoeling dat een stadsrondleiding maximaal 5 kwartier duurde, maar als het aan mij lag duurde hij drie uur!”

 

Riet Durant, 88 jaar, is geboren in de wijk Sonsbeekkwartier en daarna verhuisd naar Malburgen Oost. Haar favoriete plek in Arnhem is Sonsbeek (Belvedere)

Protestants Arnhem

Riet is katholiek, maar meer dan de helft van Arnhem was indertijd protestant. Ze herinnert zich dat er op een gegeven moment een boekje uitkwam met alle protestantse winkels in de stad. Dat heeft een enorme rel opgeleverd. Ook het onderhoud van de kerk werd door protestantse aannemers gedaan. Er waren toen ook grote klasse verschillen. Zo werden de voorste banken in de kerk gepacht door gefortuneerde Arnhemmers. “Ik kon daar zo slecht tegen. Daarom huurde ik een klapstoel op de eerste rij, naast de rijken. Ik ben namelijk niets minder! Maar de reactie van de kapelaan was: “Wat ben jij eigenwijs.” Pastoor Ter Voert die hier in Malburgen zat maakte dat onderscheid niet meer.”

Rondleidingen

Riet is na haar pensioen lid geworden van de Historische Kring Arnhem en heeft 20 jaar met veel passie rondleidingen gegeven in de stad. Conny Hoefsloot was het hoofd en die regelde alles. Je had verschillende wandelingen: door Sonsbeek en het centrum, de historische wandeling en de oorlogswandeling. “Het was de bedoeling dat een rondleiding maximaal 5 kwartier duurde, maar als het aan mij lag duurde hij drie uur. Ik weet zoveel, waar ik over kan vertellen! Het Musiskwartier, de Walburgkerk, het Provinciehuis.” Maar de historische kelders waren haar favoriet. Riet is van mening dat ze een goede gids was vanwege haar heldere stem en omdat ze de groep bij elkaar en geïnteresseerd kon houden. De gidsen van het gilde zien elkaar nog 1x per maand. Dan wisselen ze ditjes en datjes uit en halen herinneringen op. Tot voor kort ging ze nog naar de 17 september herdenking in de Berenkuil en kreeg daar de vraag van een Engelse journalist en een fotograaf om hen rond te leiden en te vertellen over de oorlogstijd. Ik moest ook op de foto waarbij ik zo verdrietig mogelijk moest kijken. Het liefst met een traan over mijn wang! Die foto is geplaatst in een Engelse courant.” De ‘foto met emotie’ hangt trots bij haar in de gang.