“Van buiten zou het bijna een sanatorium uit de jaren vijftig kunnen zijn, een hoekig bakstenen gebouw van architect Hamerpacht uit 1953. Amsterdamse School. Welgelegen tussen de hoge bomen in een opklimmend parkbos aan de Oosterbeekse kant van Arnhem. KEMA-oprichter Van Staveren kocht het hele landgoed ooit voor één gulden, op voorwaarde dat het bos bos bleef.
Maar achter de metalen deur van het gebouw met de stalen raamkozijnen staat de bezoeker meteen in de oude bedieningskamer van een lange, lager gelegen generatorhal. Twee van de oorspronkelijke vier generatoren staan daar nog, zo groot als een tankwagen.

Hier, in het tweede De Zoetenlab, naar de voortijdig overleden mede-oprichter ir. Gerrit de Zoeten, werd tot eind jaren tachtig de elektrische spanning opgebouwd die op de testplaats verderop door onderdelen van het elektriciteitsnet werd gejaagd. Het bliksemde hier bij heldere hemel, de tonnen zware vliegwielen daverden in hun lagers. En op de testplaats hiernaast, recht in het zicht van de waarnemingsbunker met observatiesleuven van centimeters dik glas, braakten de beproefde ontwerpen gekleurde rook, smolten ter plekke. Een enkele keer stonden in de bunker opdrachtgevers en testers ondanks alle voorzorgen tot hun enkels in het glas. Mooie verhalen zijn dat nu.” Lees hier het hele artikel in de Volkskrant.

Dit lab is functioneel gebouw maar met zoveel aandacht voor details. Niet gewoon een betonnen kolos, maar met subtiele decoratieve elementen. Fraaie manier van metselen, goed gebruik van tegels en kleur. Het De Zoeten Laboratorium is zo’n pand dat nog mooier is geworden door de tand des tijds. Het zit vol geschiedenis waar je heel nieuwsgierig naar wordt. Ik werd uitgenodigd om er te fotograferen en dat was een mooi avontuur. Ik heb heerlijk kunnen rondstruinen en me verbazen.