Tag: fotograaf
Goed luisteren, doorvragen en inzicht geven.
Dat is waar Maaike van Zeist goed in is, als loopbaancoach voor haar bedrijf Buro Wegwijs. Ik mocht haar fotograferen voor haar website terwijl ze met een cliënt aan het werk was. En ik was onder de indruk.
Ze stelt haar cliënt op haar gemak, ze luistert, stelt vragen waardoor de cliënt inzicht krijgt in wie ze is en wat ze zou willen om weer met plezier te werken.
En dat is de kracht van Maaike: ze stuurt niet, maar haalt eigenlijk uit haar cliënt wat er wel in zit, maar waar ze zelf nog niet bij kon. Daarnaast geeft ze je praktisch handvatten voor het solliciteren.
Zou je ook wat hulp kunnen gebruiken bij het solliciteren? Of wil je loopbaanadvies? Bel dan Maaike van Zeist van Buro Wegwijs.
Haar website: www.buro-wegwijs.nl
Voor dit soort beroepen is het prettig dat je kunt zien met wie je te maken hebt. Samen met een tekst waarin je iets over jezelf vertelt kan dat de doorslag geven of een potentiële cliënt met je in zee gaan. Het is daarom belangrijk om een portretfoto te plaatsen. Wil je ook portretten laten maken voor op je website? Laat het me weten.
Fotograferen met gevaar voor eigen leven?
Van het vakblad ZuivelZicht krijg ik de vrije opdracht om melkvee in de wei te fotograferen. Een klus op mijn lijf geschreven.
Ik ben opgegroeid naast een boerderij en heb daar intens van genoten. Elke dag ging ik even kijken bij de pasgeboren rose biggetjes of liet ik de jonge kalfjes aan mijn vingers sabbelen. En tijdens broeierige zomeravonden, als mijn broertje en ik niet konden slapen, hingen we uit het raam als de boer de koeien voor het melken naar binnen haalden. We hoorden ze al van ver aankomen. Het lome sloffe door het opstuivende zand.
Op een mooie dag rijd ik door de Achterhoek, op zoek naar de mooie dames met ‘forse uiers’, want dat was de opdracht. Geen koe te vinden! Na een rondje bellen met melkveehouders begrijp ik dat dat komt door de droogte. Het gras is niet voedzaam genoeg. Maar de familie Wentink van boerderij Lomansheide in Zelhem laten de koeien nog wel de benen strekken en voeren ze bij met kuilgras. Ik ben van harte welkom om te komen fotograferen. De boerderij heeft een prachtige liggen en de koeien staan langs een stuk van het Pieterpad, waardoor veel wandelaars de koeien bewonderen.
Wat mooi om de boer en zijn vrouw zo gepassioneerd over hun bedrijf te horen praten. Elke koe heeft een verhaal en je merkt duidelijk aan ze dat het niet alleen maar gaat om de melkproductie, maar ook om het welzijn van de koe. Met een gevoel van nostalgie wandel ik door de wei, nieuwsgierig aangekeken door zo’n 100 koeien. Dat zorgt voor mooie plaatjes! Ik bekijk de diverse bonte tekening van de huiden en ben nog steeds onder de indruk van hun prachtige ogen.
De eerste koe bedenkt dat het tijd is om terug naar de stal te gaan voor de bijvoeding. Langzaam zet de parade zich in beweging en opnieuw beleef ik het western tafereel uit mijn jeugd. Totdat een andere koe de kolder in de kop krijgt en begint te bokken en te rennen en de rest met zich mee trekt. “Mijn god”, denk ik, “wat zijn ze groot en met veel!”. Het volgende kwartier probeer ik een verstandige keuze te maken tussen opzij springen en fotograferen. De adrenaline giert door mijn aderen. Ben ik nu roekeloos of zijn koeien echt zo zachtaardig als ik me herinner.
Weer terug in de stal vertelt de boer een angstaanjagend verhaal over hoe hij onder een koe terecht is gekomen en afgevoerd werd met een ambulance. Hmm, het heeft me in elk geval mooie foto’s opgeleverd!
Bedankt familie Wentink van melkveebedrijf Lomansheide in Zelhem!
Nieuw logo
Na 10 jaar gewerkt te hebben met een door mijzelf geknutseld logo, werd het nu toch wel tijd voor een mooi vormgegeven logo ontworpen volgens een concept.
Fotografie gaat om focussen. Letterlijk scherp stellen, maar je ook richten op het juiste onderwerp, moment en uitsluiten van storende elementen. Dat was de opdracht voor Jeroen Mensinga van Studio Mensinga/Bruns.
Ik ben er erg tevreden over. Ik ben enthousiast over deze vormgever zowel als over het resultaat.
Start Wij(ken) in Arnhem
In 2018 start ik met het project Wij(ken) in Arnhem. Ik bezoek alle 24 wijken in Arnhem om de eigenheid van de wijk vast te leggen door de gebouwen in beeld te brengen, maar vooral om de bewoners in het zonnetje te zetten. Er zullen interviews en portretten van bewoners verschijnen en beeldverslagen van activiteiten georganiseerd voor en door bewoners. Ken jij een interessante wijkbewoner of organiseert jouw wijk een leuk evenement waar Wij(ken) in Arnhem bij moet zijn? Plaats dan een reactie onder dit bericht, of stuur me een mailtje.
Deze website zal zich gaandeweg steeds verder gaan vullen met interessante bijdragen, dus houd de website in de gaten
Echte mensen
Voor Volkshuisvesting staan de huurders centraal. Dat is wat ze op de website willen uitstralen.Geen modellen waar niemand zich in herkent, maar echte mensen. Daarom vroegen ze mij de wijken in te gaan en foto’s te maken van de mensen die ik daar aantrof. En dat heb ik geweten. Wat een leuke mensen heb ik ontmoet! 2 heren uit Syrië die hielpen met het opruimen van tuinen in Malburgen (“We willen iets terug doen voor Nederland. Daarom helpen we om het nog mooier te maken.”). Een kapster van in de 70 op de Geitenkamp die nog steeds haar eigen zaak runt. Gezellige mensen uit Malburgen tijdens een feestje in het kader van het opleveren van de door hen zelf aangelegde moestuin. En heel veel kinderen die dolgraag op de foto wilde. Wat een leuke mensen wonen er in Arnhem!
En wat ben ik blij dat ik dit soort opdrachten krijg van Volkshuisvesting! Hieronder vind je een selectie van die foto’s.
Het grote voordeel van een beeldbank
Beeldbank
Centrum voor Jeugd en Gezin Veenendaal vroeg met voor hen een beeldbank te maken: een voorraad met foto’s over verschillende onderwerpen. Het gaat dan om onderwerpen als het consultatiebureau, positief opvoeden, het gezinsleven, taalachterstand bij peuters, maar ook lastige onderwerpen als pesten, alcohol en roken en kindermishandeling.
Ik regel het voor je
Ze hebben me heel vrij gelaten in hoe ik de klus op ga pakken. Alleen de onderwerpen stonden vast. Ik heb zelf modellen en locaties gezocht, afspraken gemaakt en de administratieve afhandeling met toestemmingsformulieren geregeld. Veel improviseren van de modellen en van mij. Helemaal mijn ding!
Echte mensen
Uiteindelijk heb ik een tevreden klant die een forse voorraad foto’s heeft die ze in kan zetten voor allerlei berichten op sociale media en de website. Zij hebben niet meer de paniek van op het laatste momenten zoeken naar een foto en uiteindelijk kiezen voor een onpersoonlijk stockfoto met mensen met een tandpasta-lach in plaats van echte mensen en echte gezinnen.
Wat vond de klant
“Ingrid Joppe heeft voor de gemeente Veenendaal en voor Centrum voor Jeugd en Gezin Veenendaal prachtige foto’s gemaakt. Haar creativiteit en haar vermogen om zich goed in te leven in onze wensen én de mensen die zij fotografeert, hebben geresulteerd in foto’s die perfect aansluiten bij wat wij voor ogen hebben. Zij is als geen ander in staat om een vertaling in beeld te maken van de verschillende – soms moeilijke – onderwerpen. Wij kunnen haar van harte aanbevelen!” Nancy Teunissen – communicatieadviseur,Centrum voor Jeugd en Gezin en gemeente Veenendaal
Hieronder een kleine selectie. Voor meer foto’s ga je naar de klantenpagina.
Fotograferen van kindermishandeling.
Gemeente Veenendaal vroeg mij foto’s te maken voor de beeldbank voor het Centrum voor Jeugd en Gezin. Ik kreeg een lijst met onderwerpen waar het over moest gaan. Leuk was mijn eerste reactie. Foto’s van normaal gezinsleven, het consultatiebureau met de baby, mandarijntje eten samen met je peuter, spelletjes doen. Maar ik dacht ook ‘pittig’ toen ik bij onderwerpen kwam als pubers en roken & alcohol, pesten, maar vooral kindermishandeling. Hoe ga ik dat in beeld brengen! Ik wil het subtieler doen dan blauwe plekken in beeld brengen. En hoe vind ik kinderen en ouders die mee willen doen? Gelukkig vond ik een leuk gezin die me graag wilde helpen, maar de kinderen mochten niet herkenbaar in beeld gebracht worden. Begrijpelijk. “De kinderen zijn echte toneelspelers, dus dat komt echt wel goed!”, vertelde de moeder. Al improviserend zijn we aan de slag gegaan en kwamen we tot het volgende resultaat. Zijn ze overtuigend?
PS: Het is dus allemaal toneel!
